Discriminatie Artikelen en politie aangifte
Discriminatie, we hebben er allemaal wel eens mee te maken gekregen en of zitten in een situatie waarin dit nog steeds aan de orde is. De werkelijkheid leert ons, dat Discriminatie eigenlijk nooit weg is geweest en of helaas weg zal gaan. Anno 2024 is dit eigenlijk na de mening van De Rolleman, alleen maar erger geworden en krijgt het nieuwe vormen, waarin gezocht wordt naar nieuwe manieren om Discriminatie mogelijk te maken en dit door Gemeente als mede externe bedrijven die ingehuurd worden met een uitzondering daargelaten.
1. Wat is Discriminatie ?
De Rolleman vind het woordje, 'Discriminatie' een vervelend woord gezien er zoveel mee bedoeld kan gaan worden. Officieel betekend 'Discriminatie' mensen anders behandelen, (0ngelijke behandelingen) achterstellen of uitsluiten op basis van (persoonlijke) kenmerken. Deze kenmerken worden discriminatiegronden genoemd.
Volgens de wet zijn zowel discriminatie, pesterijen, haatboodschappen en haatmisdrijven tegenover een persoon of een groep van personen omwille van specifieke persoonlijke kenmerken strafbaar.
De Rolleman benoemd het daarom liever 'ongelijke behandelingen' meer specifiek op grond van ras, inzake huisvesting omdat de meeste klachten ook hierover gaan die bij De Rolleman binnen komen van onze leden.
De Rolleman wil ook benoemen dat er sprake kan zijn van het gevoel dat er gediscrimineerd wordt wanneer een persoon / ambtenaar, u en of uw familie beschrijft als vervelend, asociaal, kortom u denigrerend beschrijft en of aanspreekt. (dit kan ook via de media zijn) Dit is geen discriminatie maar hier is sprake van smaad of laster. Zie hiervoor punt nr. 8
2. Je wordt gediscrimineerd.
Oke, je bent ervan overtuigd dat je gediscrimineerd wordt (ongelijk behandeld) en je wilt hiermee iets doen, nog los van het feit dat het niet fijn is om ongelijk behandeld te worden staat de behandelmethode de oplossing van het probleem ook in de weg.
De volgende adviezen wordt gegeven door onze ervaringsdeskundige.
Stap 1: Neem schriftelijk contact op met de instelling of bedrijf (College van B&W) en laat weten dat je van mening bent, dat er ongelijk behandeld wordt.
Stap 2: Wanneer er geen reactie komt en of geen gesprek plaatsvind waarbij je het gesprek opneemt (gesprekken opnemen waarbij jezelf aan deelneemt mag gewoon, ook in het geheim opgenomen worden) dan kun je overwegen om een Discriminatie melding te doen bij www.discriminatie.nl of klik hier, om direct naar de webpagina te gaan. Natuurlijk kunt u ook contact opnemen met uw verenging 'De Rolleman' via het contact formulier.
Deze gaan eerste met u in gesprek om te kijken waar het probleem precies ligt en wanneer er toch meer vragen zijn, zal er besloten worden contact op te nemen met de tegenpartij met als doel, om te bemiddelen of het ongelijk behandelen gestopt kan gaan worden.
Stap 3: Wanneer bovenstaande stappen nog steeds niet geholpen heeft zal er na alle waarschijnlijkheid de stap genomen worden om een verzoekschrift te schrijven naar het College voor de Rechten van de Mens (CRM) om een oordeel te kunnen krijgen.
Stap 4: Het kan voorkomen dat 'ongelijk behandelen' het Discrimineren van een persoon of groep vervelende en serieuze gevolgen kan hebben. Ik wil benadrukken dat Discrimineren, ook door ambtenaren NIET is toegestaan en strafbaar is gesteld. Kortom u kunt politie aangifte hierover gaan doen.
3. Discriminatie Politie aangifte.
Het ongelijk behandelen (discriminatie) blijft doorgaan en de stappen bij nr. 2 heeft niet kunnen helpen. Wat doe je?
Politie aangifte (onze ervaringsdeskundige geeft hierin de volgende adviezen )
3.1 Aangifte doen van Discriminatie is in de praktijk lastig te doen gezien politie agenten deze liever niet doen tegen leden van het College van B&W. Er is zelfs na mijns inziens sprake van belangenverstrengeling gezien politie samen werkt met een burgermeester en wethouder van een gemeente. Ook kan het zo zijn dat er jarenlang gehandhaafd is door de politie en of boa's in opdracht van het College van B&W, waardoor de politie agenten/boa's zelf verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor eventuele strafrechtelijke overtredingen, wanneer er strafvervolging wordt ingezet na de aangenomen aangifte van Discriminatie.
Het is dus in het belang van de politie en het beschermen van collega's om een aangifte niet aan te nemen nog om deze in onderzoek te nemen.
3.2 Oud Minister Donner van Justitie heeft verteld, 'De politie MOET elke aangifte van Discriminatie opnemen' Het is dus overduidelijk dat het een verplichting is voor de politie om een Discriminatie aangifte op te nemen en daarom wil De Rolleman u adviseren om geen 'nee' te accepteren.
3.3 Helaas komt het toch voor dat zelfs een afspraak maken hiervoor niet mogelijk is simpelweg omdat er misbruik gemaakt wordt van de bevoegdheid door de politie om deze beslissing te maken ook al zijn zij hiervoor niet bevoegd om deze te nemen. Feit is dat de aangifte aangenomen MOET worden waarna de officieer van justitie kan besluiten om de zaak niet verder in onderzoek te nemen. Dit zal na alle waarschijnlijkheid helaas gebeuren gezien er na mijns inziens ook op dit niveau sprake is van belangenverstrengeling, maar u kunt hiertegen in bezwaar bij het Openbare Ministerie (OM) Zie punt nr 4.
4. Openbare Ministerie
Wanneer je aangifte niet in onderzoek wordt genomen kun je in bezwaar gaan bij het Openbare Ministerie (OM) die vervolgens de zaak opnieuw bekijkt. Dit kan zeker enig tijd in beslag nemen, maar wanneer er een beslissing is genomen om niet tot een onderzoek over te gaan, kunt u via Artikel 12Sv een GRATIS procedure aanhangig maken bij de rechter die het OM kan vertellen dat er alsnog een onderzoek plaats moet vinden. Zie punt nr.5
5. Artikel 12Sv (Rechtbank)
Via Artikel 12Sv kun je de rechter vragen om een oordeel dat het OM alsnog overgaat tot een onderzoek. (Dit betekent nog geen strafvervolging)
5.1 Normaal gesproken is het zo dat wanneer een rechter oordeelt dat iets moet gebeuren hieraan ook rechtsgevolg moet worden toegekend. Helaas is het zo dat hierbij het OM alsnog kan beslissen om geen onderzoek te doen en kan dus gewoon de uitspraak naast zich neer leggen. Bovenstaande voelt als onrechtvaardigheid en dit is het ook, na mijns inziens.
5.2 Hierna ontvang je het oordeel waarvan de rechtbank doet overkomen dat je nu niet meer verder kunt en je het feitelijk moet accepteren dat je ''legaal'' gediscrimineerd mag blijven worden. Dit is onwaar!
5.3 Woonwagenbewoners worden beschermd in Artikel 8 Evrm, en wanneer er sprake is van een mensenrechtenschending zoals Artikel 3 Evrm en Artikel 14 Evrm Kortom de mogelijkheid bestaat om naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EVRM) te stappen zie punt nr. 6 bij 'documenten' Artikel 93 Gw en Artikel 94Gw maar let op! Bovenstaande moet gebeurd zijn binnen drie maanden.
5.4 Omdat onze ervaringsdeskundige alleen spreekt en adviseert vanuit zijn eigen ervaringen, kan er op dit helaas niet dieper worden ingegaan over gang naar het EHRM omdat De Rolleman als mede dhr T.H.Van Wanrooij secretaris bij de landelijke Woonwagen vereniging De Rolleman deze stappen op het moment aan het doorlopen zijn.
6. Discriminatie strafvervolging Artikelen
Onderstaande Artikelen kunnen u helpen bij het Politie aangifte doen van Discriminatie.
Bron: Wetboek van Strafrecht:
1. Hij die, in de uitoefening van een ambt, beroep of bedrijf personen opzettelijk discrimineert wegens hun ras, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de derde categorie.
2. Indien het feit wordt gepleegd door een persoon die daarvan een gewoonte maakt of door twee of meer verenigde personen wordt gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de vierde categorie opgelegd.
1. Hij die in de uitoefening van een ambt, beroep of bedrijf personen discrimineert wegens hun ras, hun godsdienst, hun levensovertuiging, hun geslacht of hun hetero- of homoseksuele gerichtheid wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste twee maanden of geldboete van de derde categorie.
2. Met dezelfde straf wordt gestraft hij wiens handelen of nalaten in de uitoefening van een ambt,
beroep of bedrijf zonder redelijke grond, ten doel heeft of ten gevolge kan hebben dat ten aanzien van
personen met een lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap de erkenning, het genot of de
uitoefening op voet van gelijkheid van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden op
politiek, economisch, sociaal of cultureel terrein of op andere terreinen van het maatschappelijk leven,
wordt teniet gedaan of aangetast
7. Het College voor de Rechten van de Mens
Het College voor de Rechten van de Mens is een onafhankelijke instantie, die toeziet op de naleving van de mensenrechten in Nederland. Het instituut is bij wet ingesteld. Het beschermt, bevordert, bewaakt en belicht mensenrechten via onderzoek, advies en voorlichting. Dit geldt voor zowel Europees Nederland als voor Caribisch Nederland: de eilanden Bonaire, St. Eustatius en Saba. Het College richt zich hierbij op het maatschappelijk gedrag van particuliere burgers, van overheids-organisaties, maatschappelijke organisaties en politici. De instantie ziet ook toe op de naleving van de wetgeving op het gebied van gelijke behandeling en kan in individuele gevallen oordelen of iemand gediscrimineerd is op het werk, in het onderwijs of als consument.
Mensenrechten zijn rechten die gelden voor ieder mens waar ook ter wereld, dus ook in Nederland. Mensenrechten beschermen het individu tegen de macht van de staat, en zorgen ervoor dat mensen veilig en in waardigheid kunnen leven. Zo zijn er het recht op de vrijheid van meningsuiting, op onderwijs, gezondheidszorg, genoeg te eten en onderdak. Die rechten zijn vastgelegd in de Grondwet en in internationale verdragen.
A-Status:
In mei 2014 is aan het College voor de Rechten van de Mens de A-status toegekend. De accreditatie met de A-status komt van het internationale netwerk van mensenrechteninstituten (ICC) en geeft de mogelijkheid tot schriftelijke en mondelinge inbreng bij vergaderingen van toezichthouders in VN-verband.
Het betekent ook dat het College internationale erkenning heeft gekregen dat het de Beginselen van Parijs naleeft. Deze zijn in 1993 door de leden van de VN aangenomen. Het zijn de kwaliteitseisen waaraan nationale mensenrechteninstituten wereldwijd moeten voldoen. Instituten geaccrediteerd met de A-status hebben een breed mandaat om mensenrechten te beschermen, zijn onafhankelijk van de overheid, hebben een diverse en pluriforme samenstelling en voldoende middelen en onderzoeksbevoegdheden.
Met deze A-status heeft het College voor de Rechten van de Mens het volwaardig lidmaatschap gekregen van ICC, spreekrecht in vergaderingen van de VN-Mensenrechtenraad en een grotere inbreng in ruimer Verenigde Naties-verband. Dat alles komt weer ten goede aan de toezichthoudende taak op de mensenrechten in Nederland.
De oordelen van het College voor de Rechten van de Mens zijn vreemd genoeg niet juridisch binden maar gezaghebbend. Om deze juridisch bindend te krijgen moet je dit door een rechter laten uitspreken. Hierna kun je meer bereiken door middel van dit oordeel.
8. Belediging, smaad en Laster
Belediging, smaad en laster
Smaad en laster zijn vormen van belediging. Iemand verspreidt expres negatieve berichten over je zodat anderen slecht over je gaan denken. Het kan voelen als een aanval op je goede naam. Dit kan veel stress en zorgen opleveren. Lees wat je kunt doen als je te maken hebt met smaad of laster.
Wat is belediging?
Bij belediging zegt of schrijft iemand met opzet iets slechts over je. Ook een opgestoken middelvinger of spugen is belediging. En ook afbeeldingen kunnen beledigend zijn. Artikel 266 Sr
Wat is smaad?
Bij smaad probeert iemand je goede naam te beschadigen door berichten over je te verspreiden. Die berichten kunnen waar zijn. Denk bijvoorbeeld aan het openbaar maken van overspel, of van iemands seksuele oriëntatie als dat voor die persoon (nog) gevoelig ligt. Artikel 261 Sr
Wat is laster?
Bij laster probeert iemand je goede naam te beschadigen door leugens over je te verspreiden. Of door je vals te beschuldigen, soms zelfs van een strafbaar feit zoals mishandeling of bedreiging. De persoon weet dat de berichten niet waar zijn. Artikel 262 Sr
Doe dit als je te maken hebt met smaad of laster
Probeert iemand je goede naam te beschadigen? Doe dan het volgende:
1. Vraag de persoon te stoppen
- Vraag de persoon om negatieve berichten te verwijderen. Of vraag dat bij de website of de krant waar het bericht in staat. Doe dit per e-mail of brief, zodat je kunt bewijzen dat je dit hebt gevraagd.
- Vertel ook dat je juridische stappen neemt als er niks gebeurt.
- Soms is het moeilijk of eng om dit te zeggen. Praat hierover met iemand die je vertrouwt. Ook slachtofferhulp hulp Nederland kan met je meedenken.
2. Verzamel bewijs
Gaat iemand toch door met slechte berichten over je verspreiden? Verzamel ook hiervan bewijs.
- Maak kopieën van alle berichten, foto's en brieven.
- Verzamel appjes en e-mails en sla telefoongesprekken op.
- Vraag anderen op te schrijven wat ze hebben gezien of gehoord.
- Verzamel ook bewijs van de schade die je hebt. Bijvoorbeeld bestellingen of reserveringen die zijn geannuleerd nadat er een naar bericht over je bedrijf is geplaatst.
3. Doe aangifte
- Heb je genoeg bewijs verzameld? Doe aangifte bij de politie. Neem de bewijsstukken mee.
- Smaad en laster zijn klachtdelicten. Je kunt bij een klachtdelict je aangifte binnen 8 dagen nog intrekken.
- Slachtofferhulp Nederland kunt u ook helpen met de aangifte.
Alles over aangifte doen:
Welke straffen kan de rechter of officier van justitie eisen?
Belediging, smaad en laster zijn strafbaar. De rechter of officier van justitie kan beslissen dat iemand geen nieuwe berichten mag plaatsen en oude berichten moet verwijderen. Ook kan een geldboete, taakstraf of gevangenisstraf worden geëist.
Aangifte kunt u doen op de volgende Artikelen uit het Wetboek van Strafrecht (Sr)
Komt er geen strafzaak?
Dan kan bij de civiele rechter een rechtszaak worden gestart. Je kunt hier ook voor kiezen als een strafzaak te lang duurt en je wilt dat berichten snel worden verwijderd.
Hoe werkt een civiele procedure?
Welke straffen kan de civiele rechter eisen?
In een civiele zaak kan de rechter eisen berichten te verwijderen of verbieden nieuwe berichten te plaatsen. Ook kan een rectificatie worden geëist. Er moet dan een bericht komen waarin staat dat de oude berichten niet kloppen.
Je kunt de rechter ook een dwangsom laten opleggen. Iemand moet dan een boete betalen als iemand zich niet houdt aan de eis van de rechter. Bijvoorbeeld wanneer berichten niet op tijd zijn verwijderd.
9. Aangifte wordt door de politie geweigerd?
De vereniging De Rolleman, krijgt regelmatig te horen dat de politie weigert om een aangifte op te nemen. Dat is echter niet toegestaan.
Weigering aangifte opnemen niet toegestaan:
De politie is op grond van artikel 163 lid 9 Sv en artikel 165 lid 1 Sv verplicht de aangifte of klacht in ontvangst te nemen.
Artikel 163 lid 9 Sv luidt (tav de aangifte):
"Tot het ontvangen van aangiften bedoeld in de artikelen 160 en 161 zijn de opsporingsambtenaren, en tot ontvangen van de aangiften bedoeld in artikel 162 Sv de daarbij genoemde ambtenaren verplicht."
Voor de klacht is het geregeld in artikel 165 lid 1 Sv:
"Tot het ontvangen der klachte is elke officier van justitie en elke hulpofficier van justitie bevoegd en verplicht"
In de praktijk komt het echter vrijwel niet voor dat de politie weigert om een klacht op te nemen. Van een weigering om een aangifte op te nemen, is vaker sprake.
Argumenten politie voor weigering opnemen van aangifte
De politie geeft altijd dezelfde argumenten voor de weigering om de aangifte op te nemen.
- Het betreft een civielrechtelijke aangelegenheid en geen strafbaar feit
Dit argument gebruikt de politie vaak. Wees hier erg kritisch op, want dit is geen goede grond voor een weigering van het opnemen van een aangifte. Wanneer tevens een civielrechtelijke actie mogelijk is, is dat geen reden om de strafrechtelijke aangifte te weigeren. Raadpleeg desnoods een advocaat, waaraan u uw zaak kunt voorleggen. De advocaat kan voor u beoordelen of u civielrechtelijk stappen zou moeten ondernemen of dat u ook (tevens) via het strafrecht aangifte kunt doen. - Er is onvoldoende bewijs, zodat ze er niets mee kunnen Het is juist aan de politie om vooraf al aan te geven dat er onvoldoende bewijs bestaat voor een strafbaar feit en dit is zeker ook geen grondslag voor de weigering om een aangifte op te nemen. Aan de andere kant moet u wel realistisch bekijken of de politie in het kader van een voorbereidend onderzoek misschien alsnog dat bewijs zou kunnen verkrijgen.
- Het feit is niet strafbaar
Het kan zijn dat u aangifte komt doen van een feit, dat in Nederland niet strafbaar is gesteld. Op dat moment kan de politie wel weigeren om de aangifte op te nemen. Deze situatie kon echter zelden voor. Bespreek de zaak desnoods vooraf met een in het strafrecht gespecialiseerde advocaat. N.B. Twijfel bij de betrokken politieagenten over de vraag of al dan niet sprake is van een strafbaar feit, dan mag dit niet in de weg staan dat de agent geen gevolg geeft aan zijn wettelijke plicht om een aangifte op te nemen. Bij twijfel moet de verbalisant het over laten aan de officier van justitie om ter zake een standpunt te bepalen en dat aan de aangever kenbaar te maken. De aangever heeft dan bij een besluit om niet te vervolgen nog de mogelijkheid van het indienen van een klaagschrift ex artikel 12 Sv. bij het gerechtshof.
Alleen wanneer al op voorhand, zonder enig verder onderzoek, en zonder de minste twijfel, kan worden vastgesteld dat de gedraging of de gebeurtenis die ter kennis van de politie wordt gebracht niet te kwalificeren is als een strafbaar feit, kan een uitzondering worden gemaakt op de wettelijke plicht om de aangifte op te nemen.
Het is echter nooit de bedoeling dat de opvatting van de politie (eigen mening) inzet wordt van een discussie met de persoon die aangifte wil komen doen!
Als uitgangspunt geldt gewoon dat de politie verplicht is om de aangifte op te nemen. Dit volgt ook uit de Kamerstukken II, 32468, nr. C (MvA, bij Wetsvoorstel herziening regels betreffende de processtukken in strafzaken), p 8:
"De vraag die mij werd gesteld, te weten of de politie in een dergelijk geval mag weigeren de aangifte op te nemen, valt in zijn algemeenheid niet te beantwoorden. Dit hangt, zo zullen ook deze leden begrijpen, af van de concrete feiten en omstandigheden van het geval. Uitgangspunt is en blijft dat de politie altijd aangifte van een strafbaar feit opneemt. Die gedachte is ook uitgedrukt in de wet. De artikelen 160 en 161 Sv bevatten een beperkte aangifteplicht en een algemene aangiftebevoegdheid. Artikel 163 Sv bepaalt vervolgens op welke wijze een aangifte kan worden ingediend en dat opsporingsambtenaren verplicht zijn de aangiften als bedoeld in de artikelen 160 en 161 Sv in ontvangst te nemen. Binnen dit stelsel – dat als sluitstuk de strafbaarstelling van een valse aangifte kent (artikel 188 Sr) – is weinig ruimte voor eigen beleid van de politie, daargelaten de gevallen waarin de invloed van alcohol bij beide partijen dermate groot is dat op voorhand kan worden aangenomen dat de toedracht, zoals door aangever geschetst, met een korrel zout kan worden genomen."
Beklag ex artikel 12 Sv.
Hoewel de politie verplicht is om de aangifte op te nemen, zijn zij niet onder alle omstandigheden verplicht om in de aangebrachte zaak opsporingsactiviteiten te verrichten. Zij kunnen van (verdere) opsporingsactiviteiten afzien. De politie dient dit dan wel schriftelijk aan de aangever te melden. Tegen deze mededeling kan binnen 3 maanden op grond van artikel 12 Sv een klaagschrift worden ingediend.
Bovenstaande tekst (buiten de desbetreffende aanvullingen en correctie) is afkomstig van de website strafrechtadvocaat.nl